De Pedaalridder

clubblad van WTC DE BREYDELZONEN – BRUGGE Nr 4 van 2013

ritverslagen

Maandag 26/08/2013: Rebate – Horchillo, 72 km (Jo)

Het zweet breekt mij uit wanneer ik om 0830 Hr de luchthaven van Alicante verlaat. Het is bewolkt maar snikheet. Marc Blieck, ex Breydelzoon en sedert een jaar of 4 resident van een klein Spaans dorp, helpt mij bij het inladen van mijn koffers. Het heeft licht geregend en de straten liggen er wat vochtig bij. Marc is verhuisd en woont nu pal op een berg. Straks, na onze eerste trainingsrit moeten we die berg helemaal omhoog. Ik zie dat niet zitten: 400 meter aan 16%, daarna gaat het een 200 meter ietsje vlotter aan 13% maar dan is het 150 meter zwaar afzien met een stijgingspercentage van 19%. Kieken, denk ik bij mezelf, wie woont nu hier? En dit zullen iedere dag moeten doen? We ontbijten, ik steek mijn fiets in elkaar en we zijn weg voor een verkennende rit van ongeveer 70 kilometer met de 16 kilometer lange klim naar, op en van de Rebate. Het is de dagelijkse trainingsomloop van Marc. Ik heb wat problemen met mijn versnellingen en moet wat bijregelen. Ik voel mij goed niettegenstaande ik deze nacht bijna niet heb geslapen. En dan staat die muur van 16% ineens voor onze neus! Ik schakel onmiddellijk op mijn voorlaatste kroontje en hark en puf naar boven. Marc steekt mij voorbij. Wanneer ik ook het stuk van 19% heb bedwongen is Marc nergens meer te bespeuren en ik moet noodgedwongen op zoektocht naar zijn woning. Na wat zoeken vinden we elkaar, drinken een “herstelbier” en duiken het zwembad in. ’s Avonds genieten we van een lekkere spaghetti en gaan vroeg slapen. Marc heeft vandaag enkele records gebroken.

Dinsdag 27/08/2013: Cabezo de la Plata – Torremendo, 104 km (Jo)

Het begint goed, ik heb goed geslapen! Om 9 uur vertrekken we om 40 kilometer lang over een schitterend glooiend landschap te rijden. De baan ligt er goed bij tot we de comunidad de Murcia binnenrijden. In Murcia is er armoe troef en worden de wegen al jaren niet meer hersteld. Daar beklimmen we de 11.5 kilometer lange klim van de Cabezo de la Plata. Aan de voet van de klim waarschuwt een reuzengroot bord de automobilisten dat hier over de smalle weg veel fietsers zich aan de klim wagen. De eerste 6 kilometer heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 6% met hier en daar een korte pittige afdaling. In de laatste 4 kilometer blijft het boven de 10% en dat voelen we. Ik, die tot hier toe redelijk klim, moet nu toch in de laatste kilometer Marc laten gaan en het wat kalmer aan doen. Op de top neem ik voor het eerst in mijn leven een “gelleke” en we duiken naar beneden. Deze route is voor ons volledig nieuw maar Marc is in het bezit van een gloednieuwe GPS en we hebben volledig vertrouwen in dat spel. Helaas, op een bepaald punt herkend de GPS de weg niet meer en moeten we vertrouwen op ons instinct. We blijken een goed instinct te hebben. We tanken in een plaatselijke bar wat vocht bij en keuvelen met een gestrande Britse inwoner. Nog 45 kilometer naar huis, nu onder een brandende zon en met een felle wind op kop. Naar het einde toe beginnen we het alle twee te voelen. Ik krijg al schrik voor de muur van een kleine kilometer tot aan de woning van Marc. Op het stuk van 19% steekt Marc mij vlotjes voorbij en moet op de top op mij wachten. Manlief, wat een klim! Thuis drinken we iets fris en duiken het zwembad in. Straks nog even naar de Vuelta kijken terwijl Marc een lekkere tonijnsalade klaarmaakt. Hij heeft weer enkele records gebroken. Hoe zou dat komen? We doen nog wat inkopen doen en eten een pizza. Later op de avond hebben we gasten.

Woensdag 28/08/2013: Torrevieja - San Miguel de Salinas, 50 km (Jo)

Het heeft deze nacht fel geregend en ik kon de slaap niet vatten. De wegen liggen er spekglad bij. Te gevaarlijk dus om nu te fietsen. We doen eerst nog wat inkopen en wachten tot de wegen zijn opgedroogd. Om 11 uur vertrekken we. We zijn van plan er een korte rit van te maken en wat los te rijden. Naar Torrevieja dus, waar we eerst enkele vrienden bezoeken. Er staat een zeer felle wind en in de open vlaktes, daar waar het omhoog gaat, moeten we soms op de tanden bijten. Echt losrijden zit er dus niet in. Wanneer we richting San Miguel de Salinas rijden zit de wind min of meer gunstig en kan ik mijn groot verzet eens testen. Helaas heeft Marc vandaag niet de benen van gisteren en moet af en toe lossen. Bijna thuis gaan we nog eens op bezoek bij andere vrienden en dan is er weer die beklimming van 16 en 19%. Eerlijk gezegd gaat deze mij vandaag veel beter af al rijdt Marc mij net voor het steilste stuk mij opnieuw vlotjes voorbij. Ik vermoed binnenpretjes bij Marc. Gelukkig voel ik duidelijk dat ik nu reeds veel beter aan het klimmen ben. Thuis wijken we niet af van ons stramien: pintje, zwembad, Vuelta, pintje, hapje, glaasje rode wijn, eten, glaasje rode wijn, genieten van het spektakel van de gota fria en dan dodo doen. En natuurlijk heeft Marc terug een record gebroken!

Donderdag 29/08/2013: Elche – Aspe – La Romana – Algueña – Albatera, 112 km (Jo)

De gota fria heeft gisterennacht lelijk huis gehouden. Dit is een clash van een koude en een warme luchtstroom met veel gedonder, bliksem, extreem veel wind en een pak regen tot gevolg. Wanneer we opstaan zijn de wegen gelukkig droog. Ter hoogte van Elche moet het nog lelijker gedaan hebben dan bij ons want de wegen liggen bezaaid met stenen en rood kleverig slijk dat blijft kleven aan onze banden en remmen. Zo kunnen we niet verder fietsen. We bellen aan bij een finca en mogen onze fietsen afspuiten. Hier begint onze 30 kilometer lange klim tot Algueña met een gemiddelde van 6% en een strakke wind pal op de neus en dreigende wolken boven onze hoofden. De afdaling naar Albatera is er eentje aan 13% en vrij bochtrijk. Twee jaar geleden ben ik daar door een bocht gevlogen aan 60 per uur terwijl een groot bord een maximum aanduidde van 20 kilometer per uur. Nu doe ik dat veel voorzichtiger. Maar op een mooi recht stuk laten we ons gaan en rijden gemakkelijk iets meer dan 70 per uur en net op dat moment spurten een 7 tal spelende honden voor mijn wiel het wegdek op. Ik rem uit volle kracht en kan met veel moeite de meute ontwijken. Nu staat de wind in de rug en we rijden continue rond de 47 per uur. We hebben de eerste 60 kilometer in 3 uur gedaan, nu rijden we 26 kilometer in 37 minuten. Nog een goeie 30 kilometer en we zijn thuis. De wind is terug gedraaid en zit nu schuin voor ons. Marc laat mij het kopwerk doen tot de ferme laatste klim en steekt mij daar weer vlotjes voorbij. Tja, hij breekt opnieuw een record! We hebben onze pint en zwembad verdiend! Marc heeft een pastel de atún klaargemaakt. ‘s Avonds gaan we een frietje stekken.

Vrijdag 30/08/2013: Torremendo – Rebate – Pilar de la Horrada – Torrevieja, 97 Km (Jo)

De gota fria heeft deze nacht nog eens van zijn oren gemaakt. Op de lager gelegen gedeeltes zien we arbeiders met schoppen en bulldozers het kleverige rode slijk van de baan schrapen. Overal liggen er plassen waar we behoedzaam omheen fietsen. Het heeft nu 3 nachten wat geregend en alles staat mooi groen en in bloei. Het ruikt lekker en de zon brandt op onze huid. Marc heeft net als gisteren, zware benen maar trekt toch goed door rond het waterspaarbekken van Torremendo. Een Spanjaard die in ons zog volgt moet bij een steile beklimming lossen. Wij klimmen verder naar de Rebate maar beklimmen de eigenlijke heuvel niet. Deze keer rijden we naar de kust, naar Pilar de la Horrada. Wanneer ik zo af en toe eens mijn grotere versnellingen aanspreek moet Marc lossen en dat zal zo heel de dag zijn. Ik voel mij iedere dag beter en beter terwijl Marc steeds meer last heeft van stramme en pijnlijke benen. We gokken om vanuit Pilar naar Torrevieja te rijden. Een wirwar van klein straatjes en doodlopende fietspaden doet de GPS van Marc tilt slaan. Maar met de hulp van de lokale politie en enkele Spanjaarden geraken we toch op de goede weg. Ik voel mij goed en wil zonder forceren een beetje doortrekken maar Marc kan de snelheid niet aan. Ik hou mij dan maar in en zet hem uit de wind. Wanneer de laatste klim er uiteindelijk aankomt, en geloof mij, ik zie daar enorm op tegen, probeer ik met een tandje groter de 16% op te rijden. Dat lukt, al is het met veel moeite. Op het stuk van de 19% moet ik terug op het allerkleinste verzet maar wanneer ik eindelijk boven kom merk ik dat ik Marc er met ruime achterstand afgereden heb. “Yess”! Maar toch breekt hij voor de zoveelste dag op rij een record.

Zaterdag 31/08/2013: Catral – Crevillente – Hondón de las Nieves – Hondón de las Frailes – Albatera, 95 km (Jo)

Met Marc gaat het van kwaad naar erger terwijl ik mij beter en beter voel. Er zit duidelijk geen ronderenner in hem verscholen. Hoe dat volgend jaar zal zijn wanneer we van plan zijn met de fiets naar Compostela te rijden is mij voorlopig een raadsel. Gelukkig voor hem is het redelijk plat richting Catral. Een goede opwarmer voor we de 8 kilometer lange klim in Crevillente aanvatten. Het begin van de klim doet pijn. De eerste kilometer duidt 10% aan op Marc zijn boordcomputer, de rest van de draait rond de 7 à 8%. 4 jaar geleden reed hier de Vuelta voorbij en stonden wij te supporteren. Richting Hondón verandert het landschap. We rijden nu langsheen enorme wijnhaarden en geurende vijgenbomen. Door de 3 nachten dat het heeft geregend staat alles niet alleen mooi fris en ruikt het lekker maar tot onze ergernis zijn ook de vliegen wakker geworden. We rijden letterlijk door hele wolken kleine vliegjes en de talrijke zwaluwen, die deze lekkernij wel lusten, vliegen kriskras voor onze neus. Marc ziet af en ziet er niet goed uit. De klim in Hondón de las Nieves en de las Frailes doen hem geen goed. En we moeten nog over Albatera! Naar mijn normen is het dus een trage rit. Zelfs in de afdalingen gaan we niet voluit, al rijden we rond 50 kilometer per uur. Het is pas op “zijn” muur dat hij er doorkomt en steekt mij nog voor het steilste stuk gezwind voorbij (ik durf het bijna niet meer te zeggen maar het is zijn beste tijd en hij heeft dus terug een record!). Thuis duiken we het zwembad in maar Marc blijft niet lang zwemmen. Hij gaat terug naar binnen. Hij stofzuigt, dweilt en kotst tenslotte de wc onder. Hij ziet er echt niet goed uit! Morgen zal hij rusten. Ik ga wat losrijden.

Zondag 01/09/2013: Torrevieja - San Miguel de Salinas, 50 km (Jo)

Zondag: rustdag en dat neemt Marc letterlijk. Hij moet dringend een dagje recupereren. Hij zal vandaag geen record breken. Ik ga wat losrijden op een klein verzetje. Marc tekent mij een redelijk vlak traject uit op een stuk papier. Ik geniet. Op dit vroege zondagse uur, zo rond 9 uur, is er haast geen verkeer. Er zijn wel veel fietsers op de baan die mij, naar Spaanse gewoonte, allemaal een goede dag toeroepen of met het handje zwaaien. Eigenaardig genoeg vind ik de laatste steile klim vandaag helemaal niet zo lastig. Is het nu door de geringe aantal kilometers in de benen of door de beperkte inspanning tout court, ik weet het niet maar ik rijd zonder veel moeite naar boven. En rustdag of niet, wat volgt staat vast: pintje, zwembad, pintje en later mikken we iets lekkers op een hete plaat!

Maandag 02/09/2013: Elche – Novelda – Petrer – Xorret de Catí – Aspe, 103 km (Jo)

In Elche laden we de fietsen uit de auto en ik merk een scheur van 10 cm in mijn achterband. Gelukkig kent Marc hier zijn weg en na een 20 tal minuten rijd ik met twee nieuwe buitenbanden en €45 armer richting Novelda. Het is onmiddellijk klimmen. Het wordt onze koninginnenrit. Het klinkt raar maar we moeten eerst 40 kilometer klimmen om uiteindelijk aan de 10 lange klim naar Xorret de Catí te beginnen. Marc zijn rustdag heeft precies goed gedaan terwijl ik toch flink mijn best moet doen. Vooral de 13 kilometer van Novelda naar Petrer tussen de 6 en 9% vallen mij zwaar en dan moet het nog beginnen! Wanneer we de klim aanvatten naar Xorret staan we voor een muur van 25% en zowel Marc als ikzelf moeten van de fiets. We duwen onze fiets vooruit tot we aan een stuk komen waar we terug kunnen rijden. Een lokale inwoner verklaart ons voor gek wanneer we vertellen dat we de col, waar de Vuelta in 2010 passeerde, willen beklimmen. Het verdere traject varieert tussen de 6 en de 19%. In die 10 kilometer ben ik 5 keer dood gegaan en heb ik overwogen om voet aan de grond te zetten. Gelukkig zie ik Marc voor mij uit rijden en wat Marc kan, dat kan ik ook houd ik mij voor. Wanneer ik eindelijk aan de top kom ben ik leeg, kapot, uitgeput! Ik kan mij niet herinneren dat ik op een klim zó heb afgezien. Marc daarentegen staat er, naar ik kan inschatten, gewoontjes bij. Een dikke chapeau voor Marc want hij rijdt rond met een 34/25 terwijl ik naar boven sukkel met een 34/28. De terugweg naar Aspe is gelukkig in dalende lijn met hier en daar nog een korte beklimming. Helaas zit de wind nu op kop en moet ik Marc uit de wind zetten. Na 103 kilometer zijn we beiden blij dat het er op zit. We hebben vandaag 2000 meter hoogtemeters overwonnen. We springen een lokale bar binnen waar Marc kind aan huis is en bestellen een reuzenpint met wat tapa’s. Thuis ontspannen we in het zwembad en gaan uit eten.

Dinsdag 03/09/2013: Torrevieja – San Miguel de las Salinas – Algorfa, 63 km (Jo)

De laatste dag, een dag om de stramme spieren van gisteren wat te ontzien en om ontspannen los te rijden. In Torrevieja houden we even halt om het stadspark te bezoeken. We trekken toch even door op de korte klim naar San Miguel en doen er, om het af te leren, nog een extra klim bij naar Algorfa. We zeggen nog even gedag bij vrienden, springen een carwash binnen en spuiten onze fietsen proper. En dan is er nog de allerlaatste klim naar Marc zijn huis. Ik neem mij voor om het volle pond te geven al is het niet de bedoeling om met Marc te concurreren. Hij steekt mij op het eerste gedeelte vlotjes voorbij maar op het tweede en steilste stuk passeer ik hem terug. Ik kom voor de tweede keer als eerste boven! Thuis steek ik mijn fiets in de koffer. Het zit er op. Negen schitterende zware dagen zijn voorbij gevlogen. We hebben gezweet, afgezien, gelachen, mooie dingen gezien, frisse pinten gedronken en lekker gegeten. Met dank aan Marc heb ik 750 kilometer gereden, 10000 meter hoogteverschil overwonnen en 31 uur op de fiets gezeten.