De Pedaalridder

clubblad van WTC DE BREYDELZONEN – BRUGGE editie 5 van 2010

ritverslagen

Woensdag 01/09/2010: Benijόfar Spanje: dag 1 (Jo)

Rond negenen wordt ik door ex Breydelzoon Marc Blieck opgehaald op het vliegveld in Alicante. Na een klein half uurtje rijden komen we bij hem thuis in Benijόfar waar ik onmiddellijk getrakteerd word op een lekker ontbijt. Na de maaltijd haal ik mijn fiets uit de koffer, monteer alle stukken en blaas de banden op. We zijn klaar voor een verkennende kleine toer. Gelukkig is het redelijk bewolkt zodat de warmte (of zeg maar hitte) nog redelijk dragelijk is. Marc heeft een lichtglooiende route uitgestippeld van een kleine 40 kilometer. Het is immers de bedoeling om het materiaal eens te testen en om mij de kans re geven om te acclimatiseren. Het temperatuurverschil met België bedraagt zo’n 15 graden (om 10 uur ’s morgens al 30 °). Halverwege nemen we zelfs even de tijd om een terrasje te doen. Op de terugweg is er nog een kleine klim van een 200 meter met een geschatte hellingsgraad van rond de 10%. Mijn fiets blijkt het uitstekend te doen. Mijn benen ook. Terug thuis denk ik meteen aan ontspannen maar dat is buiten Marc gerekend. Er moeten nog inkopen gedaan worden en het zwembad moet nog onderhouden worden. Pas nadien kan er ontspannen en gezwommen worden! Marc kent gelukkig zijn weg in de plaatselijke met airco voorziene “Mercadona” en voor we het weten staan we terug aan de auto. De warmte is nu wel heel intens en het zwembad brengt gelukkig verkoeling (na het zwembad eerst gestofzuigd te hebben). Met een heerlijke spaghetti sluiten we de eerste dag af. We zakken nog eens af naar de lokale middenstand om een frisse pint te drinken. Ik spreek mijn eerste woordjes Spaans en dat wordt duidelijk geapprecieerd. De diensters spreken hier je hier automatisch in het Engels aan en dat zint mij niet. Ik neem mij voor om ALTIJD Spaans te spreken. Het is een leuke avond. Zwaar getatoeëerde kaalgeschoren manspersonen slenteren door de straten met een bleke (of rood verbrande) dame aan hun zij. Krekels lijken geen last van vermoeidheid te kennen en weten van geen ophouden te euh…. tjilpen? (krekelen, zingen?). Na een lange dag kruip ik rond 1 uur ’s nachts in bed. Ik weet het al, ik zal mij hier goed amuseren. Morgen begint het serieuze werk.

Donderdag 02/09/2010: Benijόfar Spanje: dag 2 (Jo)

Het is vandaag bewolkt en gelukkig niet zo warm als gisteren: ideaal dus om enerzijds wat afstand te fietsen en anderzijds om wat tempo temaken. De eerste 15 kilometer zijn, net zoals gisteren, lichtglooiend maar het landschap is totaal anders. We rijden tussen geurende sinaasappelplantages en grote aanplantingen met amandelbomen. en In San Miguel de Salinas kunnen we een mooi gerestaureerd Moors kasteel bewonderen. Helaas is de keet nog dicht en kunnen we het niet van dichterbij bezichtigen. Ondertussen is de zon er doorgekomen en rijden we verder richting Rebate en nu is het wel echt klimmen. Niet dat we echt afzien maar de warmte in combinatie met de wat steilere hellingsgraad doen ons wat meer op reserve rijden. Marc heeft het duidelijk lastiger dan gisteren. Zo nu en dan houden we even halt om foto’s te nemen en om te genieten van het landschap. De afdalingen zijn dan ook redelijk snel, al laat het hobbelige wegdek niet toe dat we ons echt “laten gaan”. We rijden verder naar Torremendo waar een groot meer te bewonderen is. De hele stad Torrevieja wordt ermee van water mee voorzien. In de verte zien we helaas donkere wolken hangen. Langsheen het meer is het redelijk vlak en daar rijden we eens goed door. Je weet het wel, als ik hem op zijn groot blad gooi, dan gaat het vooruit! Wanneer we na een goeie 50 kilometer in een regenbui geraken rijd ik lek. En omdat het steeds meer begint te regenen besluiten we om rechtstreeks terug naar huis te rijden en dan ….. komt de zon er door en wordt het terug snikheet. We hebben 60 kilometer op de teller. In de namiddag is het platte rust en zonnebaden…..’s Avonds maak ik mij nuttig en doe de afwas. Morgen gaan we naar de Vuelta kijken.

Vrijdag 03/09/2010: Benijόfar Spanje: dag 3 (Jo)

Vandaag starten we met onze rit pas in de namiddag. Het is snik, maar dan ook snikheet! Op 2 kilometer van “onze” deur passeert de Vuelta en dat willen we zeker niet missen. De hele bevolking van Benijόfar, met inbegrip van alle buitenlandse toeristen uit de wijde omgeving, lijkt gemobiliseerd om voor de renners te supporteren. Ook wij worden luidkeels aangemoedigd wanneer we het dorp binnenrijden. Na de honderden gemotoriseerde Guardia Civil en een tweetal(sic!) persfotografen op de moto rijden de renners onder luid applaus ontspannen voorbij met in hun zog sportdirecteurs en verzorgers. Wij vervolgen onze weg via eindeloze palmboomplantages richting Elche / Matola. Het is er zo vlak als een biljart. Maar in Crevillente moeten we duchtig klimmen. Boven op de op houden we halt want daar passeren de renners ook. Op de terugweg vlammen we goed door, niettegenstaande de felle tegenwind (I like the wind, Marc B doesn’t). Marc B is de laatste dagen duidelijk verbeterd. De “trainingen” met mij werpen vandaag vruchten af. Terug thuis zijn we beiden super tevreden: we hebben goed gereden en we hebben even kunnen proeven van het Vuelta - circus. We douchen en duiken het zwembad in. Toch 72 km gereden vandaag. En ’s avonds vieren we de ramadan. Gastheer Marc en gastvrouw Connie doen hun uiterste best om het mij naar mijn zin te maken (wat eigenlijk niet zo moeilijk is). “jahoeeeee!”

Zaterdag 04/09/2010: Benijόfar Spanje: dag 4 (Jo)

Vandaag rijden we naar Santa Paula waar zoutwinning de commerciële hoofdbezigheid is. Vroeger was dit gehucht vooral gekend als zeeroversnest en dit in opdracht van de Spaanse Kroon. Het is opnieuw een vlakke rit en dat langs een drukke baan. Langs de wegen ligt hier opvallend veel glas en kiezel. Voor mij een reden om nog eens lek te rijden. Bij stilstand is de hitte haast ondraaglijk en het zweet stroomt letterlijk langs ons lichaam. Na een kort intermezzo op het zeeroversstrand keren we terug. Langs de baan zijn niet alleen de zoutwinning te zien maar ook een uitgestrekt natuurgebied waar tientallen flamenco’s even uitrusten. Omdat de weg redelijk saai is besluiten we een kleine omweg te maken via Elche. Morgen is het rustdag en voor maandag belooft Marc een echte klimdag. 62 km staat te lezen op onze teller.

Zondag 05/09/2010: Benijόfar Spanje: dag 5

Rustdag. Het is te zeggen: naar de markt gaan, kadootjes kopen, naar huis gaan en eten, afwassen, het zwembad kuisen, fiets onderhouden, je lijf rijkelijk insmeren met zonneolie, nog eens je lijf insmeren met zonneolie, douchen, het zwembad induiken, opnieuw je lijf insmeren met zonneolie, een blik bier opentrekken, zweten, luid boeren, nog een blik bier opentrekken, nog eens luid boeren (we denken hier spontaan aan PeeDeeCee, God weet waarom). Puffen, zweten, rusten, nog een pintje drinken…….. een renner moet zich verzorgen (zegt men) ………

Maandag 06/09/2010: Benijόfar Spanje: dag 6 (Jo)

We nemen vandaag de auto en rijden naar Crevellente bij Ann & Danny. Twee vrienden van mijn gastheer Marc. Vandaag is het de bedoeling dat we onmiddellijk beginnen te klimmen en dat zo’n 30 kilometer volhouden. Niet dat de hellingsgraad dermate zwaar is, maar het “koud” starten kruipt toch in de kleren. Marc heeft de rustdag optimaal benut en dat werpt zijn vruchten af. Hij rijdt verdorie sterk vandaag! We rijden ook naar Murielle & Alain in La Romana die er een B&B openen houden. Het is snikheet en het zweet druipt langs onze euh….pezige lijven. Na een warm ontvangst en een bocadillo keren we op volle snelheid (ah ja, niettegenstaande de felle tegenwind is het nu bergaf!) terug naar Crevellente. Omdat 65 kilometer voor mij niet genoeg is rijd ik door tot Benijόfar. Marc komt achterna met de wagen. De terugweg is met een sterke tegenwind maar ik pees toch goed door. Er liggen opvallend veel dode konijnen en ratten langs de baan. Even moet ik mijn snelheid wat minderen omdat een wesp mijn shirt binnen vliegt en mij in de borst steekt. Ik voel onmiddellijk een helse brandende pijn. Er zit niks anders op dan de wesp tussen duim en wijsvinger tot de orde te roepen. Stoppen is geen optie want ik ben toch helemaal alleen in dit godvergeten dorre landschap. De duim en wijsvinger methode lijkt zijn effect niet te missen en de wesp lijkt zijn bekomst te hebben. Ik kan ongehinderd verder fietsen (al is het met redelijk wat pijn). Terug thuis heb ik eindelijk wat kilometers in de benen en wanneer ik mijn shirt uittrek vliegt een wesp terug in de vrije natuur. De teller staat op 92 kilometer en ik voel het in mijn benen. Tijd om wat te zwemmen en een pint te drinken met mijn maat terwijl zijn vrouwtje Connie al de ligstoel klaar heeft gezet. Life is beautiful!

Dinsdag 07/09/2010: Benijόfar Spanje: dag 7 (Jo)

Mijn laatste trainingsdag begint zoals het een week eerder begon: een rit naar de col de Rebate. Eerst lichtglooiend, gevolgd door een aangename niet al te zware 12 kilometer lange klim. Aan de voet van houden we nog even halt om het castillo de Conesa te bewonderen. Marc is vandaag niet in goeden doen niettegenstaande zijn conditie deze week fel is verbeterd. Tijdens een afdaling in een bocht heb ik nog een lekke voorband. Gelukkig kan ik recht op de fiets blijven. Mijn 4^de lekke band deze week! We rijden nog langs het waterbekken embalse de la Pedrera dat de hele stad Torrevieja van drinkwater voorziet. Het is ondertussen 40° warm geworden en er staat een zeer hevige zuidenwind. Veel drinken is dus de boodschap terwijl Marc zich bekwaamt in het zich uit de wind zetten. Hij puft, zweet als een rund, vloekt en vecht om in mijn wiel te blijven. Je kan hem zeker niet van luiheid of gebrek aan wilskracht verwijten. Ik geniet van mijn laatste rit. Na 64 (redelijk rappe) fantastisch aangename kilometers zijn we terug thuis. Na een vlugge douche rijden we nog om brood en springen de lokale wijnhandel binnen. Dit laatste zal deze avond nog goed van pas komen. En dan is het tijd om mijn valies klaar te maken, nog de laatste keer het zwembad te kuisen en nog even in de zon mijn getraind lijf te bruinen om het thuisfront lichtjes jaloers te maken. Connie doet nog vlug de laatste keer mijn was. ’s Avonds eten we paella en genieten we van “mijn” laatste avond. Onze fantasie slaat op hol en we zien UFO’s overvliegen, giraffen grazen en Romeinse soldaten voorbij marcheren. Het is een prachtige week geweest.

Woensdag 08/09/2010: Benijόfar Spanje: dag 8 (Jo)

Tijd om de zon achter mij te laten. Tijd om huiswaarts te keren. Bij deze een hartelijke dank aan Marc om mij deze mooie fietsweek te bezorgen. Dank aan Connie om de was, de plas & de lekkere maaltijden en een wreed dikke merci aan beiden voor het warme aangename ontvangst, de fantastische gastvrijheid en leuk gezelschap! Bedankt! En nu is het terug aan Marc om zijn blog verder te zetten. Zie www.265.be